Even the great oak was once a little nut,
who held its ground

Howie, de kleine uil, valt plat op z’n snoet. Gelukkig breekt de zachte grond zijn val op de grond met een zacht plofje. Hij schudt zijn veren op zijn plek als hij overeind komt en begint boos te stampvoeten.
Waarom lukt het hem nou niet. Al dagen probeert de kleine Howie
vanaf de hoogste tak weg te vliegen. Zijn moeder kijkt zorgelijk toe. Ze zou hem het liefst nog veel langer in haar nest houden. Ze is er nog niet aan toe om haar babietje al los te laten.
Maar Howie vindt dat hij er klaar voor is. Daarom klimt hij driftig de boom in, om het opnieuw te proberen.
‘Howie.’ zegt mama met een zachte stem. ‘Nee!’ roept Howie koppig. Ik ben een uil. Ik moet en zal kunnen vliegen.’ Nog voordat zijn moeder wat terug kan zeggen, springt hij opnieuw, in de hoop dat het hem nu wel lukt. -Plof- klinkt het opnieuw. Mama schudt bezorgd haar hoofd.
Howie blijft het net zo vaak proberen, als dat de boom nootjes heeft. Een wijze uil vertelde hem laatst, dat zelfs de grote eik ooit als een
klein nootje is begonnen en stand hield, waardoor hij uitgroeide tot een
grote eik. Dan voelt Howie ineens een windvlaag onder zijn vleugels. Hij springt, hij zweeft, hij klappert met zijn vleugels en…hij vliegt!

Loop je al heel lang met een idee rond voor een prentenboek? Wil je graag een illustratie laten maken voor een speciale gelegenheid en je vindt mijn stijl helemaal geweldig? Neem dan vrijblijvend contact met mij op en ik beantwoord graag als je vragen.